ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
Αλλάζω ρούχα
και κάθομαι-
Μα είμαι μόνος μου
ΙΣΣΑ
Βροχερή μέρα
Κάποιος περνά την πόρτα μου
με ίριδες
ΣΙΝΤΟΚΟΥ
Στο νεκροταφείο οι θρηνώντες
χτυπούν τα κουνούπια
με τις παλάμες τους.
ΧΑΡΤΕΡ
"ΧΑΙΚΟΥ", εκδόσεις της Λίμνης 1995.
Για τη γη μου
Για τη γη μου ετούτες τις καταραμένες φλέβες
πληγώνω,
για τη γη μου έκρυψα ανάμεσα στις πληγές
το αύριο και τους ανέμους μου
η γη μου, μάγισσα και φυλαχτό,
μεθυσμένη η γη μου-οι ώμοι της,
δυο εμίρηδες από μαργαριτάρι
κι ένα φονικό.
ΑΔΩΝΙΣ
"Άσματα του Μιχιαρ του Δαμασκηνού"
εισαγωγή, μετάφραση Μάρκελλος Πιραρ, εκδόσεις Άγρα 1996.
Το φθινόπωρο
βαθαίνει-κι ο γείτονας
πως άραγε ζει.
Όλα σωπαίνουν:
η φωνή του τζίτζικα
σχίζει τον βράχο.
Χωρίς πρόσωπο:
σπαρμένα οστά κι ο αγέρας
κόβει τη σάρκα.
από το βιβλίο: "Ο Κόσμος της Πάχνης" Σαραντατρία χαικού του Μάτσουο Μπάσο και του Κομπαγιάσι Ίσσα. Απόδοση Διονύση Καψάλη, εκδόσεις Άγρα 2004.
Όταν ζυγώνεις η νύχτα όλη ανατριχιάζει
οι τοίχοι σαλεύουν
το γιασεμί μυρίζει πιο δυνατά
η θάλασσα ανασαίνει πιο γρήγορα
κι ο άνεμος ανάστατος
σιάζει τα μαλλιά μου
όπως σ' αρέσουν.
--------
Φύτεψες μπρος στην πόρτα μου
μια τρυφερή λεμονιά
Έχει μονάχα δυό κλαδιά
μ' ένα χρυσό καρπό το ένα
μ'ένα ασημένιο ανθό το άλλο
Με θες
παρθένα ή μητέρα;
--------
Στο φιλί σου πιο βαθύ κι από το θάνατο
νιώθω τη λύσσα σου να ξαναμπείς στη γη
να γυρίσεις πίσω στο χάος σου
Λιώνεις
χάνεσαι
σύννεφο πέφτεις
ποτάμι τρέχεις στη θάλασσά σου
Κι η σάρκα μου σε δέχεται σαν ένα μνήμα.
Ιβάν Γκολ
"Μαλαισιακά Τραγούδια"
μετάφραση Ε. Χ. Γονατάς
εκδόσεις στιγμή 1988.
---------------
Το καλοκαίρι ο ουρανός είναι ένα ποίημα
σε κανένα βιβλίο δε βρίσκεται
Τα γνήσια ποιήματα είναι άπιαστα.
Το χτύπημα του χάρου είναι ζωής χτύπημα
για όσους ως να πεθάνουν δε γινήκαν ζωντανοί
Που αν έζησαν πεθάναν και δεν ξύπνησε η ζωντάνια
παρά σαν γίνηκαν νεκροί.
ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ
Επιλογή από το έργο της
μετάφραση Μελισσάνθη,
εκδόσεις Η Μικρή Εγνατία, 1980.
-----------------
Δός μου
το χέρι σου.
Περάσαμε πολλά
μαζί.
-----
Όταν σε γνώρισα
είχες μάτια
γεμάτα συνεννόηση.
Κατέβαινες
για μένα
από τα λεωφορεία.
Τώρα
δεν συμφωνούμε
πια
ούτε
αν είναι μέρα
ή νύχτα.
--------
Ως
πέρυσι ακόμα
πίστευε.
Μ' αμφιβολίες,
επιφυλάξεις.
Τώρα πιά
η εποχή
μας
τον έπεισε.
------
Κι όμως
είχε δίκιο η σοφία
των αιώνων.
Εμείς πέσαμε έξω
ζητώντας
μεταρρύθμηση.
----------
Αγανακτισμένος τότε
ένας από τους Μεγάλους Ιερείς
γύρισε και τους είπε:
Καλά, εντάξει,
λατρεύουμε εμείς είδωλα.
Αλλά εσείς,
στην Τέχνη σας,
λατρεύετε τα τέρατα
της φαντασίας σας.
------------
Βρήκανε τότε
όλοι τους
την ευκαιρία
να μου επιτεθούν.
Γιατί,
λέγοντας μιά αλήθεια,
είχα αφίσει
τον εαυτό μου
ακάλυπτο.
-------------
Πες με
Σύσσιφο,
Από τότε που
σε γνώρισα
ό,τι στείνω
γκρεμίζεται.
----------
Τι να κλάψω..
Έχυσα ένα ποτάμι δάκρυα
που δεν συνεκίνησαν
παρά μόνον εμένα.
Κι' οι προσευχές μου
δεν ακούστηκαν ποτέ
πέρα από τα δικά μου
αυτιά.
--------------
Γιατί
να μαστ' εμείς
τόσο τρωτοί
και
αλεξίσφαιροι
οι άλλοι;
----------
Περάσαμε το βράδυ αμίλητοι
γιατί ψάχναμε
να πούμε
κάτι
αισιόδοξο
--------
Δεν κατάλαβαν
πως, αν ήθελε
να γίνη βοσκοπούλα,
δεν ήταν για να βόσκη
πρόβατα,
αλλά,
για να εξασφαλίση
συμμετοχή
στα παραμύθια.
-----------------
Εσύ πού ήσουν
να μου δίνης
δύναμη,
μου παίρνεις
και τη λίγη
που 'χα...
------------
Ενώ εκείνοι βυζαντινολογούσαν
το φύλο των αγγέλων,
οχύρωνε ο Μωάμεθ
τα στενά του Βοσπόρου.
----------------
Τ' αστείο είναι
που αλληλοπροδοθήκαμε
παγιδευμένοι
στις καλές προθέσεις.
------------
Οι δρόμοι μας
δεν είναι παράλληλοι.
Κι' όμως πάλι
συναντιόμαστε
ενώ θα 'πρεπε
κάθε βήμα
να μας χωρίζη.
--------------
Όλοι πέσαμε
σε θάλασσες
χωρίς επιστροφή.
Μα είναι πάντα
κάποιος γυαλός
ανέλπιστος.
-------------
Θέλεις να πης
πως δε μας πρόδωσες;
Τι ήταν τότε εκείνοι οι Μήδοι
που μας χτυπούσαν από πίσω;
Και τούτο το σκουλίκι
που τώρα τρώει τη σάρκα μου,
δικό σου έργο δεν είναι;
Ε. Άρτογκ
"Οι νέες περιπέτειες του Ευδόκιμου Ρούσσου'
εκδόσεις, Αθήνα 1969.
Για την αντιγραφή Γιώργος Χ. Μπαλούρδος
Πειραιάς, Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014.
Αλλάζω ρούχα
και κάθομαι-
Μα είμαι μόνος μου
ΙΣΣΑ
Βροχερή μέρα
Κάποιος περνά την πόρτα μου
με ίριδες
ΣΙΝΤΟΚΟΥ
Στο νεκροταφείο οι θρηνώντες
χτυπούν τα κουνούπια
με τις παλάμες τους.
ΧΑΡΤΕΡ
"ΧΑΙΚΟΥ", εκδόσεις της Λίμνης 1995.
Για τη γη μου
Για τη γη μου ετούτες τις καταραμένες φλέβες
πληγώνω,
για τη γη μου έκρυψα ανάμεσα στις πληγές
το αύριο και τους ανέμους μου
η γη μου, μάγισσα και φυλαχτό,
μεθυσμένη η γη μου-οι ώμοι της,
δυο εμίρηδες από μαργαριτάρι
κι ένα φονικό.
ΑΔΩΝΙΣ
"Άσματα του Μιχιαρ του Δαμασκηνού"
εισαγωγή, μετάφραση Μάρκελλος Πιραρ, εκδόσεις Άγρα 1996.
Το φθινόπωρο
βαθαίνει-κι ο γείτονας
πως άραγε ζει.
Όλα σωπαίνουν:
η φωνή του τζίτζικα
σχίζει τον βράχο.
Χωρίς πρόσωπο:
σπαρμένα οστά κι ο αγέρας
κόβει τη σάρκα.
από το βιβλίο: "Ο Κόσμος της Πάχνης" Σαραντατρία χαικού του Μάτσουο Μπάσο και του Κομπαγιάσι Ίσσα. Απόδοση Διονύση Καψάλη, εκδόσεις Άγρα 2004.
Όταν ζυγώνεις η νύχτα όλη ανατριχιάζει
οι τοίχοι σαλεύουν
το γιασεμί μυρίζει πιο δυνατά
η θάλασσα ανασαίνει πιο γρήγορα
κι ο άνεμος ανάστατος
σιάζει τα μαλλιά μου
όπως σ' αρέσουν.
--------
Φύτεψες μπρος στην πόρτα μου
μια τρυφερή λεμονιά
Έχει μονάχα δυό κλαδιά
μ' ένα χρυσό καρπό το ένα
μ'ένα ασημένιο ανθό το άλλο
Με θες
παρθένα ή μητέρα;
--------
Στο φιλί σου πιο βαθύ κι από το θάνατο
νιώθω τη λύσσα σου να ξαναμπείς στη γη
να γυρίσεις πίσω στο χάος σου
Λιώνεις
χάνεσαι
σύννεφο πέφτεις
ποτάμι τρέχεις στη θάλασσά σου
Κι η σάρκα μου σε δέχεται σαν ένα μνήμα.
Ιβάν Γκολ
"Μαλαισιακά Τραγούδια"
μετάφραση Ε. Χ. Γονατάς
εκδόσεις στιγμή 1988.
---------------
Το καλοκαίρι ο ουρανός είναι ένα ποίημα
σε κανένα βιβλίο δε βρίσκεται
Τα γνήσια ποιήματα είναι άπιαστα.
Το χτύπημα του χάρου είναι ζωής χτύπημα
για όσους ως να πεθάνουν δε γινήκαν ζωντανοί
Που αν έζησαν πεθάναν και δεν ξύπνησε η ζωντάνια
παρά σαν γίνηκαν νεκροί.
ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ
Επιλογή από το έργο της
μετάφραση Μελισσάνθη,
εκδόσεις Η Μικρή Εγνατία, 1980.
-----------------
Δός μου
το χέρι σου.
Περάσαμε πολλά
μαζί.
-----
Όταν σε γνώρισα
είχες μάτια
γεμάτα συνεννόηση.
Κατέβαινες
για μένα
από τα λεωφορεία.
Τώρα
δεν συμφωνούμε
πια
ούτε
αν είναι μέρα
ή νύχτα.
--------
Ως
πέρυσι ακόμα
πίστευε.
Μ' αμφιβολίες,
επιφυλάξεις.
Τώρα πιά
η εποχή
μας
τον έπεισε.
------
Κι όμως
είχε δίκιο η σοφία
των αιώνων.
Εμείς πέσαμε έξω
ζητώντας
μεταρρύθμηση.
----------
Αγανακτισμένος τότε
ένας από τους Μεγάλους Ιερείς
γύρισε και τους είπε:
Καλά, εντάξει,
λατρεύουμε εμείς είδωλα.
Αλλά εσείς,
στην Τέχνη σας,
λατρεύετε τα τέρατα
της φαντασίας σας.
------------
Βρήκανε τότε
όλοι τους
την ευκαιρία
να μου επιτεθούν.
Γιατί,
λέγοντας μιά αλήθεια,
είχα αφίσει
τον εαυτό μου
ακάλυπτο.
-------------
Πες με
Σύσσιφο,
Από τότε που
σε γνώρισα
ό,τι στείνω
γκρεμίζεται.
----------
Τι να κλάψω..
Έχυσα ένα ποτάμι δάκρυα
που δεν συνεκίνησαν
παρά μόνον εμένα.
Κι' οι προσευχές μου
δεν ακούστηκαν ποτέ
πέρα από τα δικά μου
αυτιά.
--------------
Γιατί
να μαστ' εμείς
τόσο τρωτοί
και
αλεξίσφαιροι
οι άλλοι;
----------
Περάσαμε το βράδυ αμίλητοι
γιατί ψάχναμε
να πούμε
κάτι
αισιόδοξο
--------
Δεν κατάλαβαν
πως, αν ήθελε
να γίνη βοσκοπούλα,
δεν ήταν για να βόσκη
πρόβατα,
αλλά,
για να εξασφαλίση
συμμετοχή
στα παραμύθια.
-----------------
Εσύ πού ήσουν
να μου δίνης
δύναμη,
μου παίρνεις
και τη λίγη
που 'χα...
------------
Ενώ εκείνοι βυζαντινολογούσαν
το φύλο των αγγέλων,
οχύρωνε ο Μωάμεθ
τα στενά του Βοσπόρου.
----------------
Τ' αστείο είναι
που αλληλοπροδοθήκαμε
παγιδευμένοι
στις καλές προθέσεις.
------------
Οι δρόμοι μας
δεν είναι παράλληλοι.
Κι' όμως πάλι
συναντιόμαστε
ενώ θα 'πρεπε
κάθε βήμα
να μας χωρίζη.
--------------
Όλοι πέσαμε
σε θάλασσες
χωρίς επιστροφή.
Μα είναι πάντα
κάποιος γυαλός
ανέλπιστος.
-------------
Θέλεις να πης
πως δε μας πρόδωσες;
Τι ήταν τότε εκείνοι οι Μήδοι
που μας χτυπούσαν από πίσω;
Και τούτο το σκουλίκι
που τώρα τρώει τη σάρκα μου,
δικό σου έργο δεν είναι;
Ε. Άρτογκ
"Οι νέες περιπέτειες του Ευδόκιμου Ρούσσου'
εκδόσεις, Αθήνα 1969.
Για την αντιγραφή Γιώργος Χ. Μπαλούρδος
Πειραιάς, Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου